Yeni Zelanda’nın Takahe Kuşları: Koruma Çabalarının Başarı Hikayesi
Antik çağlardan beri var olduğuna inanılan Yeni Zelanda’nın tarih öncesi Takahe kuşları, koruma açısından dikkat çekici bir başarı öyküsü haline gelmiştir. 1898 yılında neslinin tükendiği ilan edilen bu kuşlar, sürpriz bir şekilde yeniden görülmeye başlanmış ve ardından koruma altına alınmıştır. Son olarak, Yeni Zelanda’nın Güney Adası’ndaki Whakatipu Waimāori Vadisi’nde 18 Takahe kuşunun daha serbest bırakılmasıyla birlikte nüfusları artmaya başlamıştır.
Avrupalı yerleşimcilerin bölgeye kediler, gelincikler ve sıçanlar getirmesi, Takahe kuşlarının sayısında büyük bir düşüşe neden olmuştur. Ancak, 1948’de Takahe’nin neslinin tükendiği ilan edilmesinin tam 50 yıl sonrasında, çevreciler küçük bir kuş popülasyonu keşfetmişlerdir. Bu popülasyon kullanılarak, Takahe kuşlarının sayısını yeniden artırma çabaları hız kazanmıştır.
Başlangıçta, araştırmacılar ve korumacılar Takahe yumurtalarını toplamaya ve dikkatli bir şekilde kuluçkaya yatırmaya odaklanmışlardır. Bu uygulama, yumurtaları yırtıcı hayvanlardan korumak amacıyla gerçekleştirilmiş ve yumurtadan çıkan kuşlar, Takahe kuşlarının sahip olduğu benzersiz kırmızı gagalara benzeyen çorap kuklaları giyen görevliler tarafından büyük bir özenle beslenmiştir. Bu titiz yöntemler, Yeni Zelanda’daki Takahe kuşlarının popülasyonunun artmasında kritik bir rol oynamıştır.
Günümüzde kuşların nüfusu neredeyse 500’e ulaşmış ve koruma uzmanları hâlâ bölgede bulunan kuş sayısını artırmak için çeşitli stratejiler geliştirmektedir. Ayrıca, gelincikler ve yabani kediler için kurulan tuzaklar da dahil olmak üzere, bölgedeki yırtıcı hayvanları azaltmak için proaktif adımlar atılmıştır. Korumacılar, bölgedeki Takahe nüfusunun artması ve korunması için avcı nüfusunun kontrol edilmesinin son derece önemli olduğunu vurgulamaktadır.
Korumacılar, Ekim ayında 7 ve önümüzdeki yılın başlarında 10 kuşu daha serbest bırakmayı planlamaktadır. Bu çabanın ne kadar başarılı olacağı, büyük ölçüde korumacıların dikkatli ve özenli kalmasına bağlıdır. Bir zamanlar nesli tükenmiş olarak kabul edilen bu türe yönelik on yıllardır süren özverili çalışmalar, koruma çabalarının ne kadar başarılı olabileceğini göstermesi açısından son derece önemli bir örnek teşkil etmektedir.
