Son zamanlarda yayımlanan bir araştırma, Labrador retriever cinsi köpeklerde görülen yaygın bir genetik mutasyonun, bu hayvanların normalden daha fazla açlık hissetmelerine ve metabolizma hızlarının düşmesine neden olduğunu ortaya koydu. Bu iki faktör, köpekleri obeziteye daha yatkın hale getirirken, zamanla obezite gelişimi ile birlikte köpeklerin açlık hissinin de artmasına yol açıyor.
Bu bulgular, hem köpeklerde hem de onların sahiplerinde obezitenin daha iyi anlaşılmasına ve tedavi yöntemlerinin geliştirilmesine yardımcı olma potansiyeline sahip. Labradorlar, dünya genelinde en çok tercih edilen köpek ırklarından biri olarak dikkat çekiyor. Hem sevimli ve dost canlısı olmaları hem de iş köpeği olarak gösterdikleri başarılarıyla tanınıyorlar. Ancak, Labradorlar uzun ömürlü olmalarına rağmen, aynı zamanda doymak bilmez iştahlarıyla da biliniyorlar.
Tıpkı insanlar gibi, köpeklerde de obezite oranı giderek artmaktadır. Cambridge Üniversitesi’nden bilim insanı Eleanor Raffan, köpeklerde obezite ve metabolik hastalıkların genetik temelini incelemek için çalışmalar yapıyor. Araştırma ekibi, obezite konusundaki ünü nedeniyle özellikle Labrador retriever ve onun yakın akrabası olan düz tüylü retriever üzerine yoğunlaşmış durumda.
Çalışma kapsamında, 87 yetişkin evcil Labrador köpeği ile çeşitli deneyler gerçekleştirilmiştir. Bu köpeklerin boyutları, sağlıklı kilodan hafif fazla kiloya kadar değişkenlik gösterirken, bazıları POMC mutasyonunu taşıyordu. Araştırmalardan birinde köpekler, normal boyutlardaki kahvaltılarını yaptıktan sonra içinde sosis bulunan şeffaf bir kutuya yönlendirildiler. Kutuda delikler bulunduğundan, köpekler bu cazip ikramı görebiliyor ve koklayabiliyorlardı; ancak maalesef yiyemiyorlardı.
POMC mutasyonu taşımayan köpeklerle karşılaştırıldığında, bu mutasyona sahip olan köpekler, tok olmaları gerektiği halde sosislere ulaşmak için uzun süre çaba sarf ettiler. Diğer bir deneyde ise laboratuvar köpeklerine, istedikleri kadar kutu mamayı yemeyi bırakana kadar her 20 dakikada bir verme uygulaması yapıldı. Bu deney, her iki köpek grubunun da doygunluk hissetmeden önce ne kadar yiyebilecekleri açısından önemli bir fark olmadığını ortaya koydu.
Üçüncü bir deneyde ise POMC mutasyonuna sahip köpeklerin, diğer Labrador köpeklerine kıyasla daha düşük bir dinlenme metabolizma hızına sahip oldukları ve yaklaşık %25 daha az kalori yaktıkları tespit edildi. Raffan, tüm bu bulguların bir araya geldiğinde, bu mutasyonun etkilenen köpeklerde “çifte karmaşa” yarattığını gösterdiğini belirtti. Bu köpekler, yalnızca diğerlerinden daha fazla yemek istemekle kalmıyor, aynı zamanda tükettikleri kalorilerin daha azını yakıyorlar; bu da onların obez olma olasılığını artırıyor.
